Odzież odblaskowa i ostrzegawcza stosowana jest wszędzie tam, gdzie pracownik musi być widoczny, szczególnie w warunkach, gdzie ta widoczność jest ograniczona. Dobra widoczność zapewnia osobom pracującym większe bezpieczeństwo, np. w terenie, gdzie odbywa się ruch wózków, samochodów, sprzętu budowlanego czy drogowego.
Podstawowym zadaniem odzieży ostrzegawczej jest więc sygnalizowanie obecności pracownika.
Ubrania odblaskowe najczęściej stosowane są w branżach – budowlanej i drogowej. Korzystają z nich służby medyczne, drogowe, policja czy straż, a także kierowcy, operatorzy maszyn, pracownicy w portach i na lotniskach.
Ubrania powinny być wykonane z:
- materiału o właściwościach fluorescencyjnych, najczęściej w kolorze pomarańczowym lub żółtym,
- materiału odblaskowego, który ma za zadanie odbić światło w kierunku, w którym znajduje się źródło światłą.
Odzież ostrzegawczą możemy podzielić na 4 grupy:
Odzież ostrzegawcza musi spełniać normy:
- Norma EN-PN 471 – norma określa minimalną ilość materiału odblaskowego, odnosi się do odzieży roboczej używanej, np. przez służby porządkowe, pracowników służb medycznych lub pracowników drogowych.
- Norma EN-PN 469 – norma określa parametry niepalności materiałów, z których jest wykonana odzież, odnosi się do odzieży używanej zazwyczaj przez straż pożarną.
Odzież ostrzegawczą dzielimy na trzy klasy, których wyznacznikiem jest minimalna powierzchnia materiału o właściwościach fluorescencyjnych i materiału odblaskowego.
Klasy odzieży ze względu na udział materiału fluorescencyjnego:
- Klasa 3 – 80%
- Klasa 2 – 50%
- Klasa 1 – 14%
Klasy odzieży ze względu na udział materiału odblaskowego:
- Klasa 3 – 20%
- Klasa 2 – 13%
- Klasa 1 – 10%
